گروه بین‌الملل مشرق - از زمان اشغال فلسطین توسط صهیونیست‌ها و تشکیل رژیم صهیونیستی در سال 1948 در بخش هایی از آن، این رژیم برنامه هسته ای را با هدف تملک سلاح های استراتژیک دنبال کرده که به واسطه آن امکان ایجاد سپری بازدارنده در برابر کشورهای عرب قدرتمند منطقه فراهم گردد.تحقیقات و مطالعات به این نکته اشاره می کند که رژیم صهیونیستی ساخت اولین رآکتور هسته ای خود را در صحرای «نقب»، در جنوب سرزمین های اشغالی در سال 1949 و با کمک و مساعدت مستقیم کارشناسان فرانسوی و به دستور دولت این کشور آغاز کرد، اما تنها در سال 1958 بود که رژیم صهیونیستی از احداث این رآکتور پرده برداشت و حاضر به پاسخگویی به سوالات کشورهای منطقه در این خصوص شد که از هدف این رژیم درباره احداث این رآکتور ابراز نگرانی کرده بودند، تا تل آویو هدف از تاسیس این رآکتور را اقدام برای ابادسازی منطقه نقب که منطقه ای بیابانی است، اعلام و در عمل فعالیت این رآکتور را از سال 1964 به طور رسمی اعلام کند.
اطراف رآکتور هسته ای دیمونا را انبوهی از درختان بلند و سر به فلک کشیده و درختچه ها و انواع گیاهان فرا گرفته تا به این طریق این رآکتور تا جای ممکن از دید و نگاه ها مخفی بماند، این درحالی است که پس از این حصار طبیعی سیم های خاردار و ایست های توقف و بازرسی از رآکتور محافظت می کنند و مانع نزدیک شدن هر جنبده ای به آن می شوند و تجهیزات پدافند هوایی نیز به این موانع افزوده شده اند تا از پرواز هر شیء مشکوک در آسمان این رآکتور جلوگیری کنند.
رآکتور هسته ای دیمونا را باید عامل و دلیل اصلی جنگ 1967 به شمار آورد، چون رژیم صهیونیستی بر این باور بود، مصر سلاح های استراتژیکی به دست آورده که تهدید کننده امنیت قومی این رژیم است، به گونه ای که این سلاح ها توان تخریب رآکتور هسته ای دیمونا را هم دارد که در آن زمان مصر آن را خطری استراتژیک برای امنیت ملی خود به ویژه در صحرای سینا به شمار می آورد که در نزدیکی صحرای نقب قرار دارد.
به این ترتیب پس از گذشت بیش از 40 سال از فعالیت رآکتور هسته ای دیمونا، هم اکنون سخنانی درباره خطرات زیست محیطی این رآکتور و بازتاب های خطرناک فعالیت آن بر مناطق همجوار به گوش می رسد که خطراتی تهدید کننده و نگران کننده برای رژیم صهیونیستی شمرده نمی شوند، چون اغلب ساکنان مناطق اطراف دیمونا را اعراب یا همان فلسطینیان بدوی و بیانگرد تشکیل می دهند.
رژیم صهیونیستی مواد اولیه یا همان «اورانیوم» مورد نیاز برای راه اندازی این رآکتور را از کشورهایی هم چون آفریقای جنوبی، آفریقای مرکزی، نیجر و آرژانتین تامین می کند، چون رژیم صهیونیستی مواد مورد نیاز برای فعالیت دیمونا را در اختیار ندارد.
در دیمونا هم چنین ماده ای به نام «پلوتونیوم» تولید می‌شود که از جمله خطرناک ترین عملیات‌های تولید مواد هسته ای در جهان است، به گونه ای که اطلاعات موجود تاکید می کند، تولید هر یک کیلو گرم پلوتونیوم 11 لیتر مایع سمی و تششع زا تولید می کند و تولید این ماده همچنان در این رآکتور ادامه دارد و تاکنون هیچ سازمان و نهاد بین المللی نتوانسته رژیم صهیونیستی را از تولید این ماده منع کند.
خطر دیگری که رآکتور دیمونا در خود نهفته دارد، این است که تمام آزمایش های هسته ای و اتمی رژیم صهیونیستی در این رآکتور انجام می شود و در حالی که این رژیم منکر تملک سلاح های هسته ای است، اما شواهد امر و مستندات موجود نشان می دهد که تل آویو با کمک مالی و همکاری دانشمندان هسته ای آمریکا، آزمایش های هسته ای متعددی را در این منطقه به اجرا گذاشته است.
در این ارتباط «یوسف ابو صفیه»، وزیر امور محیط زیست تشکیلات خود گردان فلسطینی در این باره تاکید می کند که فلسطینیان ساکن صحرای نقب از زمین لرزه هایی در این مناطق سخن می گویند که در اثر انفجارهای هسته ای داخل این رآکتور رخ می دهد، در حالی که در کشورهای دیگر چنین آزمایش هایی غالبا در مناطق دور افتاده انجام می شود.
هم چنین باید از زباله های هسته ای یاد کرد که رژیم صهیونیستی به صورتی خیلی ابتدایی آنها را دفع می کند، براساس اطلاعات به دست آمده، محل دفن زباله ها تماما در اراضی فلسطینی یا در دریا بوده است.
احتمال فاجعه هسته ای در جهان عرب و منطقه
کارشناسان اتفاق نظر دارند که فعالیت رآکتور هسته ای دیمونا در صحرای نقب نه تنها برای کشورهای همجوار که حتی برای رژیم صهیونیستی نیز خطرناک شمرده شده است، به ویژه آن که گفته شده، رژیم صهیونیستی زباله های هسته ای خود را در دریای مدیترانه دفن می کند که تهدید کننده سواحل کشورهای مصر و سوریه و لبنان است.
این احتمالات رآکتور هسته ای دیمونا را در معرض فاجعه‌ای هسته‌ای قرار می‌دهد و این موضوعی است که تمام برآوردها و پیش‌بینی‌های جهانی بر آن تاکید کرده است، به گونه ای که مطالعات آکادمیک اروپایی تاکید دارند که عمر مفید این رآکتورها به پایان رسیده و ادامه فعالیت آنها خطری واقعی و جدی برای کرانه باختری و نوار غزه و هم چنین مناطق مرزی اردن و مصر تشکیل می دهد، به ویژه آن که جهت وزش باد در این منطقه 90 درصد به سمت غرب است و این بدین معناست که در صورت فروپاشی و انهدام رآکتور جهت وزش باد به گونه ای است که مواد هسته ای را به کشورهای همجوار منتقل کرده و این فاجعه ای بزرگ برای کشورهای منطقه ایجاد می کند، به ویژه اگر توجه داشته باشیم که هیچ یک از کشورهای عربی تجربه استفاده از انرژی هسته ای را نداشته و به طور کامل با نحوه مقابله با خطرهای آن آشنا نیستند.
در میان پژوهش‌های اسرائیلی صورت گرفته نیز بر وجود این خطرات بر کشورهای همجوار تاکید می کنند، به عنوان مثال «آونر وینگوش»، پژوهشگر دانشکده بن گورین طی پژوهشی ثابت کرد که فعالیت‌‌های هسته‌ای رآکتور دیمونا و مواد تششع زایی مانند اورانیوم و گاز «رادون» تولید می کند و این مواد به راحتی قابلیت نفوذ به اردن و صحرای سینا را دارند.
وی در پژوهش خود تاکید کرده است که آزمایش های صورت گرفته در آب های زیر زمینی مناطق مرزی اردن و صحرای سینا نشان می دهد، میزان رادیوم موجود در آب های این منطقه 10 برابر بیشتر از میانگین طبیعی آن است.
در همین راستا «هانس کریستین» و «رابرت نوریس»، دو کارشناس امور هسته ای آمریکا در مقاله ای تاکید کردند که رژیم صهیونیستی دارای 80 کلاهک هسته ای است و یکی از گزارش های محرمانه پنتاگون اظهار می کند، اگرچه اسرائیل 9 سال پیش اعلام کرد که تولید سلاح های هسته ای خود را متوقف کرده، اما توان تولید 115 تا 190 بمب و کلاهک هسته ای جنگی را دارد که معادل تولید بمب های هسته ای توسط هند و پاکستان است.
بورگ تاکید کرد که سیاست غیر شفافی که اسرائیل تاکنون اتخاذ کرده، دیگر امتیازی برای آن به شمار نمی آید و دیگر کشورها را از تملک سلاح هسته ای باز دارد.
در میان این جار و جنجال های رسانه ای و سیاسی دیمونا همچنان به فعالیت خود ادامه می دهد، بدون این که این رژیم توجهی به خطرات نهفته در پس فعالیت این رآکتور داشته باشد و هم چنان این رژیم در قبال برنامه های هسته ایش بعد محرمانه و سری بودن را حفظ می کند.
